Rozdział 1

Pojawiła się nowa postać w zakładce z bohaterami. Nie będzie pisać w rozdziale o nim więc jeżeli chcecie wiedzieć to zajrzyjcie tam . Okej powracamy do historii :)


1 lipca 2013r.
Widział ich . Widziałam mojego Kubusia jak całował się z inną laską . Łzy ciekły mi po policzkach . A jednak Łukasz miał rację . Widział go z jakąś dziewczyną jak się obściskiwali i całowali . Nie mogłam na to patrzeć . Szybkim krokiem zmierzałam w jego stronę żeby zrobić mu awanturę. Nie obchodziło mnie to, że w pomieszczeniu roi się od sportowców. Podeszła do niego, oderwałam go od tej laluni  i uderzyłam go w twarz 

- Jak mogłeś . Jak mogłeś mnie zdradzić. Jesteśmy ze sobą półtora roku i się kochamy, a ty nagle mnie zdradzasz. Ja tu specjalnie jadę 5 godzin do Ciebie bo się stęskniłam, a ty całujesz tą deskę. Myślałam, że mnie kochasz, że jestem kimś ważnym dla Ciebie , że spędzimy ze sobą resztę życia. Mówiłeś że chcesz być ze mną do końca naszych dni . Jednak się myliłam i jesteś zwykłym chujem . 
Mówiłam to cały czas płacząc. Wiedziałam, że  Łukasz jest za mną w razie żebym nie popełniła żadnego głupiego ruchu i żeby mnie wesprzeć . Czułam na sobie wzrok wszystkich znajdujących się w recepcji . Nagle odezwał się Kuba 
- Chyba cie pogięło kochaniutka. Byłaś dla mnie nikim. Chciałem cię tylko przelecieć. Nie kochałem cię i nigdy nie pokocham . 
Uśmiechnął się cwaniacko i wtedy uderzyłam do drugi raz w twarz. 
- To koniec . Jesteś zwykłym frajerem, który dba tylko o siebie. 
Po tych słowach zbliżył się do mnie i szepnął do ucha 
- Pożałujesz tej decyzji . Ja i tak cie znajdę i zrobię to co miałem zrobić na początku Miśka.

Obudziłam się cała spocona i wystraszona. Spojrzałam na zegarek w telefonie, który wskazywał kilka minut po szóstej. Jestem w Dąbrowie Górniczej od tygodnia i co noc śni mi się ta sama sytuacja . Jestem wykończona psychicznie. Łukasz wspiera mnie jak tylko może od tamtego zdarzenia ,które przytrafiło mi się 2 tygodnie temu . Nie wie, że śnią mi się te koszmary. Nie chce go niepotrzebnie denerwować. Zeszłam na dół z zamiarem napicia się soku. Przy stole zauważyłam ciocie i wujka, którzy zajadali się śniadaniem . Grzecznie się przywitałam, nalałam soku do szklanki i usiadłam przy stole. 

- Skarbie co ty taka blada ? Znów to ci się śniło ? - zapytała ciocia, a ja tylko pokiwałam głową.
-Powinnaś powiedzieć to Łukaszowi. Może jak mu to powiesz jakoś się uspokoi .
- Nie wiem ciociu. Nie chce go denerwować.
- Ja na twoim miejscu powiedziałabym. Znam cię i wiem, że jak się wygadasz to będzie Ci lepiej . -złapała mnie za rękę i uśmiechnęła się. Ona wie jak mi pomóc w takich sprawach i za to ją kocham .
- Dziękuje.
-Nie masz za co. Wiesz, że zawsze ci pomogę .- uśmiechnęłam się .
- Kasiu musimy jechać do pracy, bo się spóźnimy . - powiedział mój wujek . Ciocia podniosła się i chciała sprzątnąć po śniadaniu, ale uniemożliwiłam to jej
- Idź się ubieraj ja posprzątam .
- Jesteś kochana. Jak już to zrobisz to pomału się szykuj, bo Ania z Rafałem przyjeżdżają i  cię zabierają .
- Ale gdzie ? - powiedziałam i popatrzyłam się na nią
- Niespodzianka - puściła mi oczko i wyszła z domu . Westchnęłam tylko i zaczęłam sprzątać .

*****

Przepraszam, przepraszam :(  Miałam dodać w tygodniu rozdział, ale miałam bardzo dużo nauki i nie dałam  rady. 
Mamy pierwszy rozdział  :) . Jak się podoba ? Jak coś nie tak to piszcie, krytyka mile widziana :P . Dziękuje za te 164 wyświetlenia. JESTEŚCIE NAJLEPSI <3. Tylko jakby więcej komentarzy było, to bym wiedziała kto to czyta.  Jak powtarzają inne blogerki : KOMENTUJCIE BO TO NAPRAWDĘ MOTYWUJE !!! :) Pozdrawiam Dooma :) .